۱- توهین و تحقیر نکنند: والدین نباید فرزندشان را به دلیل سؤالشان ملامت و سرزنش نمایند، مثلاً: “بی تربیت، این هم سؤاله که میپرسی”. “خفه شو بی شعور، دیگه از این حرفها نزنیها “.
۲- تهدید و تنبیه نکنند: برخی والدین، اگر فرزندشان سؤالی راجع به مسائل جنسی بپرسد یا احیاناً به آلت تناسلیاش دست بزند، برخوردهای خیلی خشنی میکنند: “اگر به اون جات دست بزنی، داغت میکنم.“ “دیگه به چیزت دست نزنی ها و اگرنه میکشمت. “ آنها یادشان رفته که خودشان در کودکی بارها این کارها را انجام دادهاند.
۳- مسخره نکنند: کودکان با تمسخر و ریشخند و دست انداختن، اعتمادبهنفسشان را از دست میدهند.
۴- شرمنده و ناراحت نشوند: برخی از والدین وقتی با این گونه سؤالات مواجه میشوند، خجالتزده شده و بر روی دست خود میزنند، به کودک این گونه القاء میکنند که اتفاق خیلی ناگواری افتاده است. آنها نگرانی و شرم خود را به کودک منتقل مینمایند و این باعث میشود که کودک نتواند سؤالات و مشکلات خود را به راحتی مطرح کند.
۵- شنوندهی خوبی باشند: والدین باید اجازه دهند فرزندشان در کمال آرامش سؤالات خود را مطرح کند، تا منظور او را به درستی متوجه نشدهاند، پاسخ ندهند شتابزدگی در پاسخ، سبب گیج شدن کودک میشود، به نحوی که کودک گاه میگوید: منظور من این نبود.
متأسفانه برخی از والدین و مربیان، نسبت به این امر دچار نوعی کجبینی هستند و این موضوع را همچون تابویی میدانند که نباید به آن نزدیک شد. همین نگرش موجب بروز مشکلات فراوانی میگردد که در برههای از زمان میتوان به سادگی آنرا حل کرد.
آنچه مهم است اینکه والدین و مربیان نسبت به تربیت جنسی کودکان توجه ویژه ای داشته باشند و راهکارهای مناسب را در این مسیر به کار گیرند. لازمه این امر، داشتن اطلاعات علمی و تجربی در این زمینه است. بهرهگیری از اصول تربیت اسلامی و توجه به راهکارها و اصولی که در این زمینه از سوی کارشناسان ارائه میشود، در اغلب موارد، راهگشاست. به این شرط که نگرش والدین و مربیان، نگرشی آگاهانه باشد.
بنابراین وقتی والدین و مربیان باور کردند که سخن در تمایل جنسی در کودکان در میان نیست، رفتار بچهها در زمینه کشف خودشان و جنس مخالفشان، غیرعادی و بی ادبانه به نظر نمیرسد. اما مهم است که این رفتارهای کودکان تحت نظر بزرگترها باشد.یعنی والدین و مربیان باید دقت داشته باشند که کنجکاوی بچه ها در این زمینه به حد و مرز خاصی ختم شود و ادامه پیدا نکند.